Een flatje 3-hoog-achter kan altijd nog, zei ik bijna 8 jaar geleden en kocht na een maand bezinning een woonboot. Een oude, met werk. Of zoals je bij een klassieke auto zegt: 'dans son jus'. Als matige zwemmer staarde ik de eerste dagen naar het bijna 4 meter diepe water en durfde m'n lijf niet aan de Industriehaven toe te vertrouwen. Haalde 3 zwemdiploma's en werd een waterrat en doorgewinterde waterwoner. Een bijzonder fijne en unieke plek vlakbij het centrum van 's-Hertogenbosch. Elke week zag ik op woensdagmiddag dat m'n kinderen weer gegroeid waren en inmiddels gaan ze even laat naar bed en zijn minder vaak thuis dan ik gewend ben. Dat - en nog andere afwegingen - maakten dat ik ervoor koos om weer verder te gaan en opvallend genoeg waren maar weinig mensen verbaasd. Na het ontspullen, rigoureus weggooien en gratis-aanbieden-op-marktplaats werd deze vrijdag de 13e de dag van een nieuw tijdslot: tijdens het plaatsen van de handtekeningen onder de notariële akte maakte de moker een eind aan de muur tussen kamer en keuken; de start van woonboot Merlijn 2.0. Ik woonde mobiel: voer met huis en al 4,5 uur naar Raamsdonksveer om even 'droog te staan' op de wal voor onderhoud, vandaag gooide ik 'de trossen los' en laat de mooie en mindere herinneringen aan de boot afdrijven met 2 nieuwe bewoners die het waterleven op hun manier gaan beleven. En ik? Ik hoor m'n bergschoenen soppen door het natte Brabantse land, schraap de modder eraf op een pallet die voor de deur van mijn Bergland caravan uit 1993 ligt. Binnen klopt de verlichting, is het lekker warm, er brandt een kaarsje (2 zelfs) en de muziek klopt bij het goede gevoel. Op de fiets boodschappen doen in een andere plaats met een andere Jumbo. Koken op drie pitten. Douchen op een wintercamping met verwarmd sanitair. Voorlopig even hier en wie weet waar straks, want ik ben mobiel. De oude Citroëns slepen de hut naar? Mobiel is mooi: varen, rijden of mobiel in je hoofd. Want daar begint het. Blijf mobiel.
